New Palermo is vingerfood

Palermo, dé wijk van het nachtleven, design en de 'ma-tu-vu' van Buenos Aires. De nieuwe trends beginnen daar en vinden zo al of niet hun weg naar het grote Argentijnse publiek. De tendensen blijven meestal nationaal, echte internationale doorbraken zien we niet. Toch is een avondje stappen in Palermo de moeite. Palermo heeft verschillende kanten, de Soho, Hollywood, Chiquo en de nieuwe trend: Palermo New, een kant van Palermo die een paar maanden geleden nog duister, donker en grafitti bevuild was. Soho is wat passé, Hollywood is vergane glamour. Palermo New is newwave, alternatief, de lossere bende. Nieuwe restaurantjes openen in de living van een gelijkvloers, niet veel plaats binnen, de meeste klanten staan op de stoep, nonchalant, met rugzak op de schouder, op weg naar of juist terug van een wereldreis, zo lijkt het. 

Na Scalibrini Ortiz, tot aan Gascon in de oudere antieke huizen poppen lokalen op met kleine tafeltjes. De kaart biedt hapjes aan, de fameuze Argentijnse Picada met een stevige pint of een rood wijntje. Aan de inrichting is niet veel veranderd. Het lijken wel uit de hand gelopen verjaardagsfeestjes, als je uitwijkt om te paseren. Deze horeca ontpopt zich vooral door de mond tot mond reclame. Sociale media, 'hey kom je vanavond naar Gorriti 4488? ' kan je lezen op twitter, het gedoe heeft geen naam. Iedereen weet wel waar het is, of je ziet het van ver, de mensen op de stoep. De trend komt van de Franse expat Constant Anné die de franse slag in het horeca leven van de Argentijnse hoofdstad plantte. Huisgemaakte schotels, paté, stukjes kaas en salami. $400 per koppel, een redelijke middenprijs dezer dagen. Et voila, le Paris est arrivé!

Nola is een andere plek, meer New Orleans. Zuid-Noordamerikaanse slag: kippenboutjes, stoofpotjes en picantjes op het menu met los in de pols een flesje bier op de stoep. Er is geen tafelservice, je vraagt je menu aan de bar en gaat het zelf afhalen. Geen complimenten, geen gezever, plein basic zonder strikjes. Hier kan je (nu) nog terecht voor $150 per persoon.

El Tejano, Honduras 4416, gekend voor zijn ribbekes. Larry Rogers is een texas'ranger' en streek hier neer met een gemis aan the real american stuff... Samen met een Nederlandse kok en een dominicaanse chef heb je een trilateraal culinair genoegen. 

Verder vind je in de wijk ook organische gedoetjes. Juan Leon is een venezolaan die samen met zijn vrouw de Monzu openhoudt. Een pizzeria die elke avond stamp vol zit. Gevulde pizza is zijn specialiteit. 

Gran Dabbang

Zin in het geruis van de zee? Dan kan je terecht bij La Negra waar de zeevruchten op je wachten. Deze menukaart is iets duurder, $350 voor 8 tapas. Gran Dabbang, een origineel aziatisch resto, op Honduras en Scalabrini Ortiz. Misschien wel het kleinste eethuisje van de stad? Zij serveren een mengeling van Indisch en Oosterse gerechten. $200 met drank inbegrepen is bijna geen prijs voor een veggie schotel.